Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Ολοκληρωμένο λάθος.


Εννιάμηνος καρναβαλιστής που χαζεύει τον ουρανό να αλλάζει μορφές. Ξημερώματα,  χλωμός περιφέρομαι σέρνοντας τον ορό ως την πίσω έξοδο του αναρρωτηρίου. Το κομμάτι μου να κάνω θέλω. Πόσο πιο υγιής ο εμετός του αγνού αλκοόλ. Εκεί δεν υπάρχει αδυναμία ή πόνος παρά μόνο δικαίωση.  Ο χρόνος έπαψε να ακολουθεί τη συνήθη του ροη. Ο αέρας κυλάει από θάλαμο σε θάλαμο και κάπως έτσι η κάθε μέρα παραδίδει την εξουσία της φθοράς στην επόμενη.

Η ζωή είναι δικαίωμα. Όχι, η ζωή είναι το αποτέλεσμα μιας συνουσίας που κρύβει μέσα της τόση τυχαιότητα όση δεν πρόκειται να συναντήσεις στην υπολειπόμενη διάρκεια της. Δικαίωμα είναι η αυτοκτονία αλλά που να καταλάβετε άσχημα, άβουλα, περιφερόμενα βαρίδια. Μα σε αυτό και εγώ, ακόμη μια κότα ανάμεσα σας. Προσοχές προτάσσοντας το στήθος στην θέα ενός πανιού. Το να με βρίζω δε δουλεύει πια. Έχω σαν οδηγό μου το χρώμα του αυγούστου μα και αυτό ξεθωριάζει. Οι υποσχόμενοι έρωτες των κρύων ημερών δίνουν ρέστα. Μέσα στα χρωστούμενα αυτά κρεβάτια καμιά θύμηση σου δεν παίρνει την πρωτοβουλία να βγει μπροστά.

Η ζωή στέκεται απέναντι μου καιρό τώρα και αυτό με εξιτάρει. Μύτες θα ήθελα να ανοίξω και άλλοι με την σειρά τους να ανοίξουν την δική μου και ύστερα να αγκαλιαστούμε μέσα στα αίματα συνεπαρμένοι από μια ατέρμονη ηρεμία.  Κανείς δεν μπορεί να επέμβει στους ορισμούς μου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα και ελάχιστοι την δυνατότητα. Τα μάτια μου θα συμβαδίζουν με την αλήθεια ως το τέλος. Διαπεραστικά όσο αυτή απαιτεί να είναι. Τον άνθρωπο κάθε μέρα γνωρίζω. Η μονοτονία του με γδέρνει. Εσύ, στις πράξεις μικροαστέ, ζήτα μια θέση στο πλησιέστερο νεκροταφείο. Χώρο δώσε μου να κινούμαι ελεύθερος.


Οποιαδήποτε γραφτή ή άγραφη επιβολή δεν υπέταξε ποτέ τα θέλω που με κόπο γεννήθηκαν. Διάλεξα προσεκτικά την πλευρά της διαχωριστικής γραμμής που θα σταθώ. Ξέρω τι χάνω, ξέρω τι θα χάσω μα εύκολος δεν υπήρξα. Διάλεγω προσεκτικά τους συνοδοιπόρους μου. Προκλητικά θα φυσώ τον καπνό στη μάπα σας όσο η δικιά μου θα στάζει ένα είδος ευγένειας που μόνο ένας αφελής θα μπορούσε να εμπιστευτεί. Για πάντα η επικριτική σκιά της μεγαλύτερης αμαρτίας σας. Σε κάθε αποτυχημένη απόπειρα κατανόησης της ανθρώπινης υπόστασης θα είναι εκεί στην πρώτη σειρά. Για πάρτη σου θα έχει πληρώσει το ακριβότερο εισιτήριο. Άνθρωπε θα σε κάνει να νιώθεις λίγος και έτσι ίσως αποκτήσεις μια σχετική ικανοποίηση κάνοντας το πρώτο δύσκολο βήμα στο μακρύ δρόμο της αυτογνωσίας. Δικό σου προϊόν τα όσα είσαι αποδέκτης. Μοναδικός υπόλογος της ολοκληρωτικής σου αποτυχίας. 

Τόσα κούφια σώματα. 
Τέτοια ταλαιπωρία.