Έχω κρατήσει την αισθητική μου παρθένα.

Μια πτώση ενός βασιλείου.  Μια εξαφάνιση γενεών. Απόρριψη του παρελθόντος . Πλήρη άμεση αποκόλληση από γενιές παρωχημένων ανθρώπων, ανθρώπων που δεν έχουν κανένα δικαίωμα στο να συνεχίσουν να αγγίζουν το μυαλό μας. Τα θετικά κρατώ μα είναι λίγα. Καλοί άνθρωποι ήταν. Μα ποιος στον πέο είναι κακός. Δε χρειάζεται να φας κάποιου τον λαιμό. Η αδιαφορία σου πάντα θα είναι αρκετή. Το μόνο για το οποίο δεν είμαι σίγουρος είναι το κατά πόσο η αδιαφορία τους ως προς την πορεία αυτού του κόσμου ήταν συνειδητή. Το νου μου θα κρατήσω καθαρό μακριά από οποιαδήποτε μαζική βιομηχανική παραγωγή ιδεολογιών. Κάτι τόσο απλό το κάναμε τόσο σύνθετο. Και αφού όλοι μας περνάμε το τεστ αποδοχής της εκάστοτε εποχής, καιρός να περάσετε και από το δικό μου.

Διάλεξε τη ζωή σου σαν να διαλέγεις το σεντόνι που θα στρώσεις για να υποδεχτείς και αυτή την ειδυλλιακή βραδιά την έτερο σου κενή απομίμηση. Την αντανάκλαση σου στον καθρέπτη στη μορφή του αντίθετου φύλλου. Θα μπορούσε να πει κανείς πως και το κρεβάτι ως ένα σημείο… είναι καθρέπτης. Όλοι μας έχουμε συμμετάσχει σε αδιάφορα γαμίσια. Η φθορά όμως κρύβεται στην επανάληψη τους. Προβλέψιμοι. Αστείοι. Και αφού σας πήρε ο ύπνος τουλάχιστον βρείτε μέσα του ότι θελήσατε να βρείτε ξύπνιοι αλλά εν τέλη δεν.

Περήφανος για την μπερδεμένη σκέψη μου, πιο όμορφη από οτιδήποτε σας έχει απομείνει. Πόρνη κενονία, μίζερο έθνος, πρωταγωνιστής σε ένα όνειρο δοσμένο και ακόμη δε μπορώ να βρω τη συνοχή στις ιδέες που έχετε απομείνει κρεμασμένοι. Αποδόμηση του μοτίβου η αλλιώς μείνε θύμα μιας ακόμη ανέραστης συνέχειας του είδους.

Δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά σκέψη. Μια σκέψη δευτερολέπτου η ζωή μας στο χάος του ατελείωτου χρόνου και ούτε καν μας αφήνουν να γευτούμε το δευτερόλεπτο που μας αναλογεί. Τόσα πολλά τα δεδομένα και οι παράμετροι της σύγχρονης ζωής. Τόσο δύσκολο να εκτελείς χρέη ανθρώπου. Πουτάνα διαβίωση σε ονομάσανε.

Να νιώθεις εκτεθειμένος στο να γνωρίσεις ανά πάσα στιγμή έναν ακόμη άνθρωπο ικανό να σου πετάξει μια ακόμη σπίθα και εσύ σαν πιτσιρίκι που έχει τόσες και τόσες απορίες, να σηκώσεις το αθώο εξερευνητικό σου βλέμμα και να την αρπάξεις. Η πόλη σου να σε προκαλεί να γυρίζεις στα υγρά σοκάκια της. Βρες την ποίηση στο τσιμέντο. Ποτέ δωρεά συναισθημάτων στους φελλούς. Αν υπάρχει ένα τίμημα για τις επιλογές τους είναι αυτό. Είναι σκληρό να καταστήσεις ελεύθερο το μυαλό σου μα είναι το μόνο χρέος προς την πάρτη σου. Ένα τσιγάρο το βράδυ που να κυριεύει ολόκληρο το σώμα σου, που να ταράζει και τις πιο ξεχασμένες κλωστές του υφαντού της μνήμης μηδενίζοντας κάθε αναστολή στο να αφήσεις ελεύθερα τα δάκρυα. Μα μετά από λίγο να γελάς που κατάφερες να ορίσεις και να ζήσεις μία ακόμη μέρα αντί να περιμένεις καρτερικά την εβδομαδιαία δόση αναισθησίας. Θα είσαι ελεύθερος μάγκα.

Τα φαινομενικά λίγα να τα κάνεις στο μυαλό σου πολλά. Κυρίαρχος της σκέψης. Η ελευθερία μιας  τυχαίας περιπλάνησης. Να μη διαλέξεις τίποτα. Διάλεξε μονάχα να κάψεις την προσωπική σου Βαβυλώνα.

Μπάσταρδε φύγε. Μπάσταρδε φύγε θα καταλήξεις στο νεκροταφείο των πνιγμένων ονειροπόλων.