Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Short term memory-a license to kill things.


Αλλιώς θα την λέγανε Θανάση την Ζωή.

Δεν συγκρατώ ονόματα. Δεν σε πειράζει, ούτε και εμένα. Ποτέ δεν με πείραξε. Πόσο μάλλον τώρα.

Ξέρεις προς τα που είναι η θάλασσα από εδώ, ε? Σιγά μην ήξερες. Εξάλλου είναι ολόκληρη επιστήμη να βρεις προς τα πού είναι η θάλασσα στην θεσσαλονίκη όντας σε ένα γαμημένο μπαλκόνι που από κάτω φιλοξένει μία ατελείωτη κατηφόρα. Να το καταλάβω όμως…  ήσουνα καστανόξανθη και ζαλισμένη.

Εσύ όμως ρε παππά είναι δυνατόν μην ξέρεις? Και δεν ήμασταν τόσο χάλια. Ούτε καν ήμασταν σε μπαλκόνι τότε.



5 σχόλια:

Clem Lumen είπε...

μου'λειψες ρε

Sally είπε...

"Ίσως γιατί μερικές φορές βαριέμαι να αραδιάζω 100 λέξεις στην σειρά ενώ ουσιαστικά θέλω να χρησιμοποιήσω τις 10."

Πες τα ρε αγόρι μου, πες τα..! Έχουμε 2 αφτιά και ένα στόμα για κάποιον λόγο. Και ο νοών νοείτω.

Manolog3 είπε...

"Άκουσα ειδήσεις το πρωί, η φωνή που λέει τα νέα, είπε πως σήμερα η Ζωή στη Γη θα είναι πολύ ωραία..."

Σοφος ο ποιητης!

Φανή είπε...

εγω παλι, οταν μιλαω σοβαρα, μπορει να χρειαζονται μονο 10 λεξεις για να περιγραψω αυτο που θελω να πω, αλλα παντα χρησιμοποιω 100..

mr.nobody είπε...

εγω σ αγαπω γι αυτο που γραφεις και γι αυτο που εισαι οταν ειμαστε διπλα διπλα.. :) καψαλακι